Vanmiddag ontmoet ik
hem voor de tweede keer: Hazar, sinds kort vrijwilliger in het Stadshuus. Hij
kijkt blij, zijn brillenglazen beslaan zelfs: zijn vrouw en twee kinderen komen
volgende week over uit Syrië, vertelt hij. Ruim een jaar heeft hij ze niet
gezien en nu mogen ze bij hem komen wonen in Lochem. Buiten is het 30 graden,
maar ik krijg kippenvel.
Sinds kort gaat Hazar
naar school: een cursus Nederlands op Saxion. Hij studeert wel zes uur per dag
om onze taal te leren. Heeft hij nodig om een master Levensmiddelentechnologie
in Wageningen te doen.
Ik vraag wat door,
want eerlijk gezegd heb ik geen idee hoeveel Syriërs inmiddels in Lochem wonen.
Hij schat zo'n tien tot vijftien, maar heeft geen contact met hen. Op één na:
een buurman uit Syrië die dáár hemelsbreed net zo ver van hem vandaan woonde
als nu in Lochem.....
