woensdag 15 februari 2012

Voor alles is een eerste keer

En zo kreeg ik al een aantal weken voor mijn 63e verjaardag een heuse iPad. Dan kon ik al vast oefenen. Nu, dat is gelukt. Ik ben al verslaafd. Heb al veel ontdekt, te veel, word steeds nieuwsgieriger, kan er niet afblijven. Al die mogelijkheden, al die Apps en dan ook nog eens gevoed worden door mede-gebruikers. Steeds weer een nieuw kunstje, een andere blik op de wereld en zelfs het heelal. 
Er is in elk geval één geruststelling: na mijn afscheid van het werken-in-dienst-van hoef ik niet bang te zijn voor een gebrek aan nieuwe impulsen. Tenzij ik ze nu al allemaal opgebruik. Gebrek aan communicatie was een tijd een schrikbeeld.
Vandaag werd ik gegrepen door het idee te gaan bloggen. Het verschijnsel heeft me tot nu toe nogal tegengestaan. Want wat is het nu helemaal? Wie zit er te wachten op wat ik vind? Op mijn zielenroerselen? En is het in feite geen vorm van exhibitionisme? 
Het bloggen komt echter in de beste families voor. Dát en een verre reis in het verschiet hebben mij de stap doen zetten. Een eerste keer die ik me een paar weken geleden niet had kunnen indenken. Maar ook een die me in Vietnam veel mailtjes  sturen kan schelen. 
De echte eerste keer heb ik per ongeluk gewist. Hoe, daar zal ik wel niet achterkomen. Deze eerste keer is dus in feite de tweede. De lezer ziet dat niet!?

1 opmerking: