Anjolien Beumkes was op de lagere school mijn hartsvriendinnetje. Na de eerste klas van de hbs scheidden onze wegen. Af en toe kwamen we elkaar tegen, ergens op een straathoek of in een winkel. Voor het laatst in 1997. Zij woonde met haar gezin in Oosterbeek, ik in Lochem.
Vader Beumkes had bij de burgerlijke stand gevochten om zijn nakomelingetje genoemd te krijgen naar zijn drie oudste kinderen, An, Joop en Ien. Ambtenaren beslisten nog over onze namen. Heimelijk waren we allemaal wel een beetje jaloers op die mooie naam.
Donderdag voor Pasen had een kennis het over háár vriendinnetje op de basisschool: Anjolien Lenderink. Natuurlijk vertelde ik waar die naam vandaan kwam. Maar dat klopte niet, volgens Wilma. Haar Anjolien was genoemd naar de oma's en het begin van de familienaam. Willy, de tante van deze Anjolien, was vroeger ook een vriendinnetje van ons, dus ik trok het verhaal in twijfel.
De volgende dag zag ik steeds het gezicht van dominee Van der Heijden voor het raampje in de deur van de vierde klas. Anjolien werd uit het lokaal gehaald en moest mee naar huis. De juf vertelde ons met een betraand gezicht dat haar grote broer Joop met zijn motor was verongelukt. Op de Schoneveldsdijk waar wij de dag ervoor hadden gefietst en naar de bloeiende lissen gekeken.
Zaterdag ging ik voor het eerst sinds jaren weer naar de Matthäus Passion in de Gudula Kerk in Lochem. In de pauze keek ik om me heen en, in de rij achter ons, zat Anjolien met haar man. We pakten elkaar vast en ik zei dat ik de dagen ervoor aan haar had gedacht, en aan Joop. Toen vertelde ze dat ze het nu ook had meegemaakt, net zoals haar en mijn ouders: twee jaar geleden verloren ze hun oudste dochter, door suïcide.
Midden tussen de mensen, in de pauze van de passiemuziek, was er even alleen nog het gevoel dat alle lijnen ineens parallel liepen, of de geschiedenis zich herhaald had. Alsof er niets verandert.
We spraken over wat de dood van een kind voor onze ouders heeft betekend. De hare gingen op hoge leeftijd nog uit elkaar; bij ons haakte papa af. Nu is er hún enorme verdriet en hún gevecht voor een toekomst samen.
Het heftigste deel van de Matthäus moest nog komen, zei ze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten