We hebben Spotify ontdekt: alle muziek van de wereld op elk
moment van de dag. Steeds nieuwe verrassingen en je hoeft geen cd’s meer te
wisselen. Jos tipte Christina Pluhar en l’Arpeggiata. Nooit van gehoord, maar
een melodieuze verrassing. Dus nu buiten de zon schijnt, maar ik in mijn
werkkamer op het noorden een klus moet afmaken, probeer ik me te laten
opvrolijken door de vroeg-Europese muziek van Christina en haar groep.
Het programma voor de Kasteelconcerten moet rond. Plaatjes
van Ampsen en de Wildenborch, net als informatie over die huizen, zijn snel
gevonden. De layout lukt met wat gepiel ook aardig. Maar Rien heeft nog steeds
niet alle gegevens aangeleverd. Ik baal ervan en bel hem. Hij zit, hij wel, in
de zon bij Bon’Aparte de lunch voor zondag te bespreken. Gelukkig begrijpt hij
meteen mijn frustratie en komt hard naar de Zwiepseweg gefietst, enthousiast
als altijd.
Samen zetten we ons voor de pc en bekijken de folder-in-wording.
Dan zegt hij ineens: ‘Héé, maar die
muziek, die ken ik! Dat nummer ben ik aan het instuderen voor een concert met
Ellen Pieterse!’
Mooi stukje zo! Groet Astrid
BeantwoordenVerwijderen