Wat is dat toch? Het lijkt alsof ik steeds minder benul van tijd heb. Laat ik proberen dat te verduidelijken. Ooit waren Pasen of Kerstmis vaste punten in mijn tijdsbesef. Niet omdat ik ze vierde, maar doordat ze omringd werden door vrije dagen waarop ik bijzondere dingen deed. Volgens de kalender is het over drie weken Pasen, maar ik heb niet meer het benul wat 'drie weken' is. Voorheen wist ik, dat idee heb ik althans, wat ik allemaal kon doen in de periode tot. Die en die boeken lezen, dat en dat werk afmaken. Dat is helemaal weg. Laat staan dat ik weet over hoeveel tijd het Pasen is.
Het lijkt alsof ik in een bootje op een groot, een klein beetje golvend water dobber zonder ankerpunten. En ik zie wel waar ik uitkom. Zelfs in mijn agenda kijk ik bijna niet meer. Laat staan dat ik me ergens op voorbereid.
Is het lastig? Vind ik het vervelend? Nee, dat geloof ik niet. Het is ook niet zo dat ik het roer niet meer aanraak of het stuur kwijt ben. Hoogstens ben ik af en toe verrast, omdat er iemand voor de deur staat, die ik niet verwacht had. Of dat niet af komt wat ik me had voorgenomen te doen. Zou het gaan lukken zonder aanlegsteigers?
Af en toe kan ik het leven op me af laten komen!
Is dit nu een heel verontrustige gedachte of juist een heel rust gevende??
BeantwoordenVerwijderenIn ieder geval een mooie tekst voor de zondagmorgen;Ter over weging
Ik las een paar dagen geleden een tekst waarbij ik direct aan jou moest denken ,weten dat je nu erg met het nu bezig bent.Het komt uit " Terderheid en storm. De persoonlijkheid vam Jacob Israel de Haan.van Jan Fontijn
Ik citeer;
Het meest echter komt De Haans tijdsbesef tot uiting in de tegenstelling ogenblik en eeuwiigheid.Keer op keer uit hij zijn verbijstering over het feit dat hij leeft in het nu, het ogenblik.Het is een van de oorzaken van zijn grote onrust.Dat het er om gaat om van dat ogenblik alles te maken, er totaal zonder schrik van te genieten,onbevreest alles te wagen,met volle teugen van de schoonheid genieten.Dat alles in het besef dat ogenblik maar een ogenblik duurt en ogenblikkelijk in eeuwigeheden uit een spat.(.....) Elk ogenblik is uniek, nooit herhaald het zich, voor eeuwig is het verdwenen.De eeuwigheid is vergeleken met het ogenblik zo koud ,zo leeg,als een woestijnJ uist als men geniet en het leven prachtig is, voelt men de dood en de eeuwigheid waarin alles verdwijnt.
Dit is een plotseling opgekomen besef dat ik aan het onderzoeken ben, Boeije. Het is absoluut niet verontrustend. En ik heb ook niet de neiging om zoveel mogelijk in het nu, dat dus niet bestaat - zie eerder, te doen. Eigenlijk alleen óp mijn werk heb ik er last van, als ik afgeremd word door allerlei brandjes die geblust moeten worden. Of waarvan ik dat idee heb.... Daar probeer ik nu eenzelfde gevoel te krijgen. Hoe het na oktober wordt, is wel een vraag die me bezighoudt.
BeantwoordenVerwijderenIk lees net dat van de in Lochem zo immens populaire dichter Rawie in september een nieuwe bundel uitkomt, die, ik citeer, het voorbijgaan van de tijd als centraal thema heeft. De titel wordt: 'De tijd vliegt, maar de dagen gaan te traag'. Dikke stapels in de lokale boekhandel, verwacht ik ;-)
BeantwoordenVerwijderen(Fijn trouwens dat je het reageren wat makkelijker hebt gemaakt. Kun je altijd nog terugdraaien als er problemen van komen).