In 1975 trokken we met een opgeknapte Landrover door Noorwegen. Ongeplande route, iedere ochtend was nog onbekend waar we 's avonds zouden slapen. Op een middag kwamen we ergens op een berg met veel haarspeldbochten in dichte mist terecht. Voorzichtig en verstandig als we meestal zijn, besloten we in zo'n haarspeldbocht onze tent op te zetten. Na het eten liepen we wat doelloos heen en weer door de laag hangende wolken, toen we het geluid van een 2CV meenden te horen. "Daar komt Boeije!" grapten we. Uit de hoogte kwam het gepruttel dichterbij en ja, een lelijke Eend, een Nederlandse ook nog. Er was toch verder niets te doen, dus keken we wat nauwkeuriger naar deze drieste toerist. Tot onze stomme verbazing was het inderdaad Boeije, een goede vriend uit Lochem, samen met zijn zwager Wim. Zij hadden van de ene op de andere dag besloten om een weekje Noorwegen te doen. Hún tocht was nog ongeplander dan de onze.
35 jaar later haalde ik deze herinnering op met Wim en toen werd het verhaal nog mooier. Diezelfde ochtend waren ze van een camping vertrokken, waar de nacht ervoor zijn kersverse vriendinnetje met haar ouders had geslapen. Hij hoorde het pas toen ze weer in Nederland waren. Er waren nog geen mobieltjes.
Prachtig!
BeantwoordenVerwijderenExtra co-incidentie: Snijders van vandaag.
BeantwoordenVerwijderenOngeveer een uur na deze publicatie stuurde A.L. Snijders een zkv'tje naar de graslijst. Dat begint zo:
BeantwoordenVerwijderenLang geleden, het land was arm, er was nog geen olie ontdekt, reed ik in mijn Citroën 2CV bestelwagen door Noorwegen naar de Noordkaap. Duizenden kilometers over slechte steenslagwegen, met vrouw en drie kleine kinderen. Het land was niet alleen arm, het was ook leeg. Als er een beer bij de tent zou verschijnen om een kind te roven - we kampeerden 's nachts in de wilde natuur achter een rotsblok - wie zou ons dan bijstaan?