Mijn tijd mag wel snel gaan

Dat de tijd tijd sneller gaat als je ouder wordt, zegt Douwe Draaisma, kun je op verschillende manieren verklaren. Een daarvan heeft te maken met het feit dat nieuwe indrukken, bijv. tijdens een vakantie naar een nieuw oord, de tijd lijken te vertragen. Als oudere maak je gemiddeld minder nieuwe dingen mee, dus lijkt de nog beschikbare tijd juist vlugger te verstrijken. De paadjes in je hersenen zijn verder uitgesleten, je glijdt er sneller overheen.

Het valt me op dat ook jongeren tegenwoordig steeds meer klagen dat de tijd zo snel gaat. Dat ze niet meer kunnen bijhouden wat ze willen bijbenen, hoe hard ze ook getraind hebben op de sportschool. En toch krijgen juist zij heel veel nieuwe indrukken, waar ze trouwens ook nog eens steeds zelf naar op zoek zijn. Voor hen gaat de tijd dus ook te snel. Wat is er aan de hand?

Het verschil kan 'm natuurlijk zitten in het idee dat ouderen hebben: "Mijn tijd raakt op", terwijl jongeren alles wat ze willen niet in die ene dag geperst krijgen en zo tekort komen. Maar dat is niet het enige. Het kan ook niet liggen aan de oude hersenpaden die al zo uitgesleten zijn, dat ze reageren als glad ijs. De paadjes van de jeugd zijn nog weerbarstig.

Als wij op het Zweedse platteland zijn, is er bijna een tekort aan prikkels en doen we relatief vaak dezelfde dingen. Daar zou de tijd, gerekend naar deze jongere kijk op de zaak, dus heel langzaam aanvoelen. Voor de eerste helft van de vakantie geldt dat inderdaad, maar zo gauw het vertrek toch echt in zicht komt, gaan we plannen maken om de korte tijd die ons daar rest te vullen met alles wat we nog willen. Dat geldt ook voor het begin van de dag, als we langzaam op gang komen, zonder directe voornemens. En dan ineens ook nog een heleboel kunnen lezen en schrijven of een eind wandelen. Pas op het moment dat we op de klok kijken en zien dat het 'al' twee uur is.... dan komen we tijd tekort.

Er lijkt dus een verband te zijn tussen de hoeveelheid plannen en de beschikbare tijd. Jonge en oude mensen maken plannen, de beschikbare tijd in het algemeen verschilt. Als je het per tijdseenheid, bijvoorbeeld per dag, bekijkt, is er echter geen verschil. Dan zou het kunnen betekenen dat alles wat je in een begrensde tijd wilt doen, de snelheid ervan bepaalt. Dus zou de tijd voor mensen die geen plannen meer maken, heel lang aanvoelen. Is dat ook niet wat je hoort van eenzame bejaarden die wachten op het eind van hun leven?

Kortom: als je wilt dat je veel tijd hebt te besteden, dus dat de tijd langzaam gaat, moet je geen plannen meer maken, niet op de klok kijken, je onthouden van nieuwe prikkels of van nog heel veel dingen (willen) doen. Douwe, waar blijf je? En waar blijf ik?




Naschrift:
In tijden dat ik afstand moest nemen van verdriet was het fijn dat de tijd snel ging.