Wilhelm Moberg schreef in de jaren vijftig een imposant epos
over de immigratie uit Småland naar Amerika in het midden van de 19e eeuw. Kristina
en Karl-Oskar zijn een begrip in de Zweedse cultuur: ze vertolken het verlangen
naar vrijheid, los van armoe en onderdrukking. Jan Troell koos niet voor niets
de beste acteurs van zijn tijd voor zijn films Invandrarna en Utvandrarna: Liv
Ullmann en Max von Sydow. Geen wonder dat Björn Ulvaeus en Benny Andersson er
een magistrale musical over schreven: Kristina från Duvemåla, een groot succes
in de jaren negentig.
Al wel weer tien jaar geleden vonden we eindelijk bij een
hoveniersbedrijf een 'Astrakan', de appel die bij Småland hoort. Kristina från
Duvemåla verlangt er zo hevig naar als ze in het nieuwe land is, dat haar
ouders een pitje opsturen. Als de eerste kleine rood-gele appel rijp is, kan ze
er nog net een hapje van nemen... Kristina's
lied en haar verlangen hadden zoveel indruk gemaakt op mij, dat er zeker
een echte Astrakan achter het huis moest komen.
De eerste jaren zagen we in de lente wat bloesem, later aan
het eind van de zomer ook wat kleine appeltjes. Maar in de herfstvakantie waren
ze allemaal verdwenen.
Dit voorjaar bloeide de boom volop en gedurende de zomer
zagen we de appeltjes groeien, wel veertig! Als voorproefje kocht ik op een
veiling alvast vijf prachtige glazen astrakan-appels. De halfrijpe van de boom
smaakten nog niet.
"Vóór we weggaan, zijn ze rijp en dan pluk ik ze eraf.
Dan kun je ze verwerken," zei Eddie
vorige week.
Zaterdagavond is er voor het eerst sinds jaren een
concertante uitvoering van Kristina från Duvemåla in Kinnarps Arena. Beroemde
solisten zingen samen met een zevenhonderdkoppig koor de tranen in mijn ogen.
Ook het ontroerende lied over de astrakan. Haar verlangen naar Småland raakt me
diep.
Vandaag heb ik gepland als oogstdag: kantarellen,
rozenbottels, veenbessen, aardappels en de appeltjes. Vanuit de keuken zien we
dat de onderste er al af zijn, dus gauw met mijn mandje op pad om ze te rapen.
Eddie pakt de ladder voor de bovenste tien, twaalf.
Onder de boom liggen één rotte en één half afgebeten
astrakan. Van het toch al kleine boompje is een grote tak afgescheurd.
Hij wist dat we weg waren!
Over een kleine maand begint de elandenjacht. Hoera!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten